پسران کاراته
پسران کاراته

پسران کاراته

عناوین و درجات کاراته

درجه‌بندی کاراته و عناوین آن

درجه‌بندی کاراته و عناوین آن

درجه بندی کمربند و رنگ های مختلف آن اولین بار توسط جی گورو کانو (Jigoro) بنیانگذار جودو, به عنوان یک راه برای پیگیری پیشرفت رزمی کاران و مربیان معرفی شد. درجات و رنگ ها به نوعی برای ایجاد انگیزه و پاداش دادن به رزمی کاران استفاده می شود.

رنگ کمربندها برای هریک از هنرهای رزمی, سبک ها و سازمان ها متفاوت است, اما کمربند سفید و سیاه در بین تمامی آن ها مشترک است.

 

از مودانشا تا یودانشا، از یودانشا تا سوسای

درجه‌بندی و عناوین کاراته سلسله مراتبی شبیه ارتش دارد. همه­ کسانی­که آموزش می‌بینند و تمرین می‌کنند از مودانشا گرفته (افرادی که کمربند ندارند) تا سن­‌سی (مربی) و بالاتر از آن رده‌­بندی می­شوند. رنگ کمربندها و دان‌­ها (درجه­‌بندی کمربندهای ­سیاه) تفاوت را نشان  می­دهند. مودانشا (افرادی‌ که در مرتبه­ پایین هستند یا درجه‌ای ندارند، شبیه سرباز صفر) باید به یودانشا (افراد با درجه­ بالاتر شبیه معلم‌ها، سن­‌سی یا شی­هان‌ها، افسرها یا ژنرال، مثل رنشی، کیوشی،  هانشی، کای­چو، کان­چو یا سوسای) احترام بگذارند.

مودانشا: از لحاظ ادبی یعنی افراد بدون درجه­، یعنی کسانی ­که هنوز کمربند مشکی دریافت نکرده‌اند، در گذشته به کسی کمربند سیاه دان­ یک می‌­دادند که بتواند با سی تا صد نفر مبارزه کند.

شیرو اوبی = کمربند سفید – کورو اوبی = کمربند مشکی

کوهایی: شاگرد باهوش و با استعداد بدون درجه­ ­دان، افراد در درجه «کیو»، هرکس با درجه­ کمتر از شما را گویند. هنگامی­‌که هر دو در یک درجه هستید و فرد دیگر جوان­تر است یا کاراته را بعد از شما آغاز کرده است «کوهایی» خوانده ­می­شود. کلمه «کوهایی» بیش­تر برای سوم شخص به­ کار می­رود (درصورتی­ که کسی را با این لقب خطاب کنید بی‌ادبی­ است – فقط مربی می­تواند).

اوچی‌داشی: به هنرجویی گفته می­شود که درجایی که آموزش می‌بیند زندگی هم می­کند (در دوجو، هونبو یا ورزشگاه)؛ در آن­جا کار می­کند (تمیزکردن، ظرف­ شستن، نظافت) و بابت غذا و آموزش هزینه می­پردازد.

آنی­‌داشی: دنباله­‌رو پیش‌کسوت؛ آنی یعنی برادر بزرگ و داشی یعنی پیرو (یا شاگرد).

درجه‌بندی کمربند:

۱- نارنجی، کیو ۱۰

۲- نارنجی یک خط، کیو ۹

۳- آبی، کیو ۸

۴- آبی یک خط، کیو ۷

۵- زرد، کیو ۶

۶- زرد یک خط، کیو ۵

۷- سبز، کیو ۴

۸-  سبز یک خط، کیو ۳

۹- قهوه‌ای، کیو ۲

۱۰- قهوه­‌ای یک خط، کیو ۱

شودان              دان یک     کمربند مشکی با یک خط

نی‌دان               دان دو       کمربند مشکی با دو خط

سان‌دان            دان سه       کمربند مشکی با سه خط

یون‌دان              دان چهار     کمربند مشکی با چهار خط

گودان                دان پنج       کمربند مشکی با پنج خط

روکودان  دان شش  کمربند مشکی با  شش خط یا  کمربند قرمز و سفید

شی­چی­ دان        دان هفت     کمربند مشکی با هفت خط

هاچی­ دان          دان هشت    کمربند مشکی با هشت خط

کودان                 دان نه         کمربند مشکی با نه خط

یودان                  دان ده         کمربند مشکی با ده خط

سمپای Sempai  یا Senpai

شاگردان اول: می­توانند هنرجوهای کمربند سیاه دان یک و دو باشند، یا دارای درجه­ کیو. واژه­ «سمپای» یا «سن­پای» Sempai یا Senpai شخصی ا­ست که مسوولیت‌هایی دارد.

شی‌د­وین  Shidoin

یک کمک مربی­ که رسماً به­ صورت مدرس شناخته می­شود، اما هنوز «سن­‌سی» Sensei نشده است. لازم به یادآوری ا­ست همه­ کمربند مشکی‌ها استاد نیستند.

سن‌سی Sensei

 استاد، مربی یا جایگزین/ مربی مقطعی. به­ طور عادی این واژه برای دان سه یا چهار به­ کار می­رود، اما هم­چنین برای شخصی که «دوجو» دارد و دان یک است هم به ­کار می­رود و توسط هنرجویانش «سن­‌سی» خطاب می­شود. «سن‌سی» واژه متداولی ا­ست که در ژاپن به ­هر مدرسی، گفته می­شود، مثل معلم مدرسه و یا معلمان زبان­، ریاضیات، تاریخ یا دیگر رشته‌ها­ی ورزشی یا هنری.

یودان­شا Yudansha

از لحاظ ادبی به افراد درجه بالا اطلاق می­گردد، در کاراته به کسانی که کمربند مشکی دارند.

یودان­شاکی Yudan shakai

کمیته آزمون/ کمیته فنی.

شی‌هان Shihan

استاد، مربی، به­ طور معمول برای افراد با درجه گودان (دان پنج) و بالاتر از آن به­ کار می­رود.

جون شی­‌هان Jun shihan

استاد، مربی، اغلب به مربی‌های دان شش با سابقه­ زیاد می­گویند.

سی­‌شی‌هان Sei shihan

برای افرادی به­ کار می­رود که مربی و استاد با سن بالاتر هستند و مدت بیش­تری در دان شش مانده‌­اند.

شی­‌هان‌دای Shihan dai

استاد و مربی بالامرتبه، اغلب برای افراد مسن‌­تر در درجه شی‌هان، ریاست شاخه­‌های نمایندگی یا بالاترین درجه در کشور/ رهبر سازمان در یک کشور یا منطقه به­ کار می­رود (خارج از ژاپن).

سایکو­کومون Saiko Komon

مشاور ارشد یا دستیار ارشد در سازمان.

شوسی­‌کی شی‌هان  Shoseki Shihan

به شی‌هان‌های ارشد خطاب می‌گردد. خیلی نزدیک به سایکو شی‌هان است ولی چندان مرسوم نیست.

سایکوشی‌هان Saiko shihan

بالاترین شی‌هان، ارشدترین شی‌هان، لقبی که به استادان برجسته‌ی پیش‌کسوت اطلاق می‌گردد.

سوشو Soshu

بنیان­گذار سازمان، این­ عنوان کلاً توسط بنیان­گذار سایکوشی­ هان، «شیگرو ­اویاما»  به­ کار رفت، کسی که کاراته جهانی اویاما را در آمریکا بنا نهاد.

کای­‌چو Kaicho

رهبر، رییس یا سرپرست. «کای» به معنای سازمان، مجتمع یا مدیریت/ کمیته بوده و «چو» معنی رهبر یا سرپرست را دارد.

فوکوکانچو Fuko kancho

نایب رییس سازمان.

کانچو Kancho

کانچو سرپرست، رییس یا رهبر سازمان و دوجو. «کان» از لحاظ ادبی سالن تمرین و «چو» به معنی سرپرست، رهبر یا رییس است. کانچو به معنی رهبر سازمان است.

سوسای Sosai

رییس ­کل یک سازمان. عنوان سوسای در موارد کمی در ژاپن به­ کار ­رفته است. در ۱۸۶۸، هنگامی که امپراطور برای نخستین­ بار نخست­ وزیر برگزید به او لقب سوسای داد. قبل از ۱۸۶۸ امپراطوران تنها وزیر و مشاور داشتند. مشاوران در بالاترین درجه: «کامپا کو» نام می­گرفتند. در هنرهای ­رزمی، ­اویاما اولین کسی بود که در سال ۱۹۸۵ عنوان «سوسای» را از آن خود کرد. در سبک­‌های دیگر بالاترین عنوان «کای­‌چو» یا «کان­چو» است. قبل از گرفتن لقب «سوسای» ­اویاما عنوان «کانچو» را داشت. احتمالاً دلیل اصلی این تغییر، تعدادی از شاگردان «اویاما» بودند که از سازمان کیوکوشین جدا شده و سازمان‌های مستقلی تاسیس کرده بودند و از عنوان «کانچو» استفاده می­کردند؛ مثل آشی­‌هارا، «سونه‌­ئو» و «ای­شی» که عنوان «کانچو» را داشتند.

رن­شی Renshi

شخصی که تشخیص داده می­شود مجرب است، اغلب افراد در روکودان (دان شش)، «رن­شی» کمترین درجه استادی­ است، که با کیوشی­ و هان­شی دنبال می­شود. از عناوینی­ که صرفا به برخی استادان برجسته داده می­شود، با دان کاملا متفاوت است.

کیوشی Kyoshi

به یک مربی صاحب ­نام و دارای اطلاعات علمی زیاد که کتب علمی و فلسفی نیز نوشته باشد این لقب اعطا می‌شود. داشتن حداقل ۴۸ سال سن و روکودان یا شی‌چی‌دان (دان­ شش و هفت) الزامی ا­ست. در سال ۱۹۳۷ «چوجن می‌یاگی» اولین کسی بود که در کاراته لقب کیوشی را از «بوتوکو­کای» دریافت کرد.

هان­شی Hanshi

استاد دیگر معلمان، اغلب برای افرادی به­ کار می­رود که در درجه هاچی­‌دان (دان هشت) و بالاتر از آن هستند، بالاترین رتبه در سازمان. باید بالای ۵۸ سال سن داشته و نقش بارزی در پیشبرد کاراته در جهان ایفا کرده و شهرت زیادی داشته باشد.